Czas wolniej płynie, łzy spływają szybciej,
Po czerwonych policzkach od mrozu ukochanego.

Wszystko takie niespokojne, pogmatwane,
Nie można znaleźć w niczym ukojenia,
Serce rozerwane na strzępy, tak jak lustro,
które spadnie na ziemię.

Ręce zimne jak serce, które nie zaznało miłości,

Chropowate jak szron na szybie.

Coraz szybciej robi się ciemo, zapada zmrok

tak szybko jak ulatuje szczęście. 

Kamila Ujda